သူ႔အရပ္​နဲ႔ သူ႔ဇာတ္​

ေမာင္ရာဇာတစ္ေယာက္ သတင္းစာထုတ္ဖို႔ ႀကံေနသည္။ ဒီေခတ္မွာ ဒီအလုပ္မွ မလုပ္လိုက္ရရင္ သူေနာင္တ ေတာ္ေတာ္ရမိေပလိမ့္မည္။

ေဘးအိမ္က ငပိန္ကေတာ့ ကိုရာဇာ ဘာအ႐ူးထေနတာလဲဗ်ာ။ ကိုယ့္ဟာကို ႏွစ္ဖက္ခြၽန္ ေလာ္ဘီေလးပဲ အြန္လိုင္းမွာ လုပ္ေနတာမွ ဘီအီးေလး နပ္မွန္ပါေသးတယ္ဟု ဆိုသည္။

ငပိန္ရာ မင္းေစာင့္ၾကည့္ပါကြာ ေမာင္ရာဇာက မပိုင္ပဲ ဘယ္ေတာ့မွ ဝက္မေမြးဘူးဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

အေထြအထူးေတာ့ ရွင္းမျပေတာ့။ ရွင္းျပလည္း ငပိန္ နားလည္မည္ မဟုတ္။

ဒီေခတ္ ဒီေလာကႀကီးရဲ႕ အ႐ႈပ္ထုပ္ေတြကို ငပိန္ ဘယ္လိုလုပ္ နားလည္လိမ့္မည္လဲ။

ေမာင္ရာဇာကေတာ့ အေတာ္အသင့္ သေဘာေပါက္သည္။ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ႏွစ္ဖက္ခြၽန္ ေလာ္ဘီႀကီး ဆိုေတာ့ ဒီကာလပ်က္ႀကီး အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိေလသည္။

ဒါေၾကာင့္လည္း စီးပြားေရး အကြက္ျမင္မိလို႔ သတင္းစာထုတ္ဖို႔ ႀကံ႐ြယ္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ သူဒီလိုႀကံေတာ့ ငပိန္က  -
“ကိုရာဇာ သတင္းစာထုတ္တယ္ ဆိုတာမ်ား လြယ္မ်ားမွတ္ေနလား။ ခင္ဗ်ား တစ္ေယာက္တည္း လုပ္လို႔ရတဲ့ အမ်ဳိးလား။ ကဲ...ေမးပါဦးမယ္ ဘယ္မလဲ ခင္ဗ်ားမွာ သတင္းေဖာင္ျပည့္ေအာင္ ခင္ဗ်ားမွာ သတင္းေပးမယ့္ သတင္းေထာက္ေတြက ဘယ္မလဲ”

ငပိန္ အ,တတ္ရန္ေကာ ေမာင္ရာဇာ ေတြးမိသည္။ ဒီေလာက္သတင္းေတြ ေသာက္ေသာက္လဲ ေပါတဲ့ေခတ္မွာ ဒီေကာင္ သတင္းအေၾကာင္း လာေျပာေနေသးတယ္။

ေမာင္ရာဇာ အင္တာနက္ ဆိုတာႀကီး ေဖ့ဘြတ္ဆိုတာႀကီး သုံးတတ္တာ သူမသိေရာသလား။

ဘာသတင္းေထာက္ လိုမွာလဲ။ ေဖ့ဘြတ္ႀကီး ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ သတင္းေတြမွ ေတာင္ပုံရာပုံ။ ေက်ာင္းသားေတြ သပိတ္ေမွာက္တာ သိခ်င္လား၊ အရင္ေခတ္လို မဟုတ္၊ နဖူးစည္းႏွင့္ အလံကိုင္ၿပီး ဘယ္ေရာက္ဘယ္နား ဘယ္လိုခ်ီတက္ ဘယ္ကိုဝင္သိမ္း စတဲ့ သတင္းေတြမွ မနည္းမေနာ။ ႀကဳိက္တာယူသုံး မသုံးရင္ေတာင္ စိတ္ဆိုးၾကဦးမွာ။

အခုဆို က်န္တဲ့သတင္းေတာင္ မလိုဘူး ဟိုဘက္ ဒီဘက္ ထုတ္လိုက္ၾကတဲ့ ေၾကညာခ်က္ေတြနဲ႔တင္ သတင္းစာေဖာင္ ျပည့္သြားဦးမယ္။

ကဲ... က်န္တဲ့မႈခင္းသတင္းေတြေရာ ရခ်င္ေသးလား။ ယာဥ္တိုက္မႈ၊ မုဒိမ္းမႈ၊ လူသတ္မႈ စတာေတြမွ ျမင္မေကာင္းတဲ့ ဓာတ္ပုံ မွတ္တမ္းေတြေတာင္ ပါေသး။

မွတ္ခ်က္တို႔၊ သုံးသပ္ခ်က္တို႔ကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ ကြန္မန္႔ေတြသာ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ တစ္ခါတည္း ရဲေတာင္မေဖာ္ႏိုင္တဲ့ တရားခံစာရင္းေတာင္ ရႏိုင္သည္။ က်န္တဲ့နည္းပညာတို႔၊ ထူးဆန္းေထြလာတို႔ ဆိုတာေတာ့ ဝက္ဘ္ဆိုက္ေလး သုံးေလးခု ဝင္ေမႊလိုက္ရင္ မဂၢဇင္းတစ္ခုစာ ထြက္လာမွာ။

ႏိုင္ငံတကာ သတင္းကေတာ့ BBC ေလး၊ RFA ေလး နားေထာင္လိုက္ရင္ ေအးေဆး။ မပါလည္း သိပ္ေတာ့ျပႆနာ မရွိပါဘူး။ လူေတြက သိပ္မွစိတ္မဝင္စားၾကတာ။

အားကစားသတင္းကေတာ့ မင္းလို ေဘာလုံးၾကမ္းပိုး တစ္ေယာက္ ရွိေနတာ ငါ ဘာပူစရာလိုလဲ။ မင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေျပာသလို ဖာႀကီးမွာ အာႀကီး ဘာျဖစ္ ညာျဖစ္ ေရးလိုက္ရင္ ၿပီးေရာ။ ေနာက္ ေဘာလုံးသမားေတြ သူငယ္ေထာင္တဲ့ သတင္းတို႔၊ သူတို႔မယားေတြ လင္ငယ္ေနတဲ့ သတင္းေတြတို႔ အဲ့ဒါေတြကလည္း လူေတြ အားက်အတုယူဖြယ္ ေရးလို႔ေကာင္းမွေကာင္း။

သတင္းစာဆိုတာ သတင္းခ်ည္းေရးလို႔ မရဘူးဗ်။ ေဆာင္းပါးေတြ၊ မွတ္ခ်က္ေတြ၊ အသံေတြပါ ထည့္ေရးမွ လူစိတ္ဝင္စားတာ ဟု ငပိန္ လွ်ာဆက္ရွည္ေလသည္။

ပူေနေခ်ေသး ငပိန္ရယ္ ေဆာင္းပါးမ်ား ကဲ... မင္းဘယ္ႏွပုဒ္ လိုခ်င္တုံး၊ ဘယ္ပုံစံႏွင့္ ယူမလဲ၊ နာမည္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေခါင္းစဥ္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဝါဒအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ငါ ကိုယ္တိုင္ေရးႏိုင္သကြဲ႔။

အဓိကက လူေတြအႀကဳိက္ ဟိုလူ႔မေကာင္းေၾကာင္း၊ ဒီလူ႔မေကာင္းေၾကာင္း ေဖာင္းမ်ားမ်ား ထုတတ္ဖို႔ပဲ လိုအပ္တာ မင္း မသိေရာသလား။ ဒီေခတ္မွာ လူေတြက သတင္းမႀကဳိက္ဘူးကြ အတင္းေတြပဲ ႀကဳိက္တတ္တာ။

ကိုယ္တိုင္မေရးႏိုင္သပါ့ ဆိုလည္း ေဖ့ဘြတ္ဆိုတာႀကီးေပၚမွာ တကယ္ႏိုင္ငံေရး ဆယ္လီေလာ္ဘီ ဂု႐ုႀကီးေတြရဲ႕ မဟာေလာ္ဘီ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ ေဆာင္းပါးေတြမွ ေတာင္ပုံရာပုံ မင္းႀကဳိက္ရာဆြဲသုံး ေတြ႔တဲ့နာမည္ ေကာက္တပ္လိုက္႐ုံပဲ။

မွတ္ခ်က္တို႔၊ အသံတို႔ ဆိုတာေတာ့ ေဖ့ဘြတ္ထဲမွာ အစိုးရဝန္ႀကီးေတြ အကုန္ရွိေနတာ ဘာပူစရာလိုတုံး။ သူတို႔စေတးတပ္ေတြကိုသာ အၿမဲေစာင့္ဖတ္ေန႐ုံပဲ။

“ဟာ အဲလို သူမ်ားေရးတာေတြ ယူသုံးေတာ့ အဲလူေတြက ခင္ညားကို တရားစြဲၾကမွာေပါ့” ဟု ငပိန္က ေျပာသည္။

“စိတ္ပူတတ္ရန္ေကာ ငပိန္ရယ္။ အြန္လိုင္းေပၚမွာေတာင္ နာမည္မွန္ ပုံအမွန္ မတင္ရဲတဲ့ ပုဆိုးၿခံဳ လုံခ်ည္ၿခံဳေတြက တရား႐ုံးမွာ ငါ့လာ တရားစြဲရဲပါ့မလားကြ” ဟု ေဟာက္လိုက္ေတာ့ “ဒါလည္းဟုတ္သား” ဟုဆ ိုကာ ငပိန္ ဇက္ပုသြားသည္။

ဒါေပမဲ့ ငပိန္က ေမာင္ရာဇာအႀကံကို လက္မခံႏိုင္ေသးသည့္ ပုံျဖင့္ -
“ကဲ... ဟုတ္ပါၿပီ၊ သတင္းေတာ့ရၿပီ ခင္ဗ်ား သတင္းစာ လူေတြ ဝယ္မဖတ္ရင္ေကာ ခင္ဗ်ား ဘယ္မွာျမတ္မလဲ”
“မပူပါနဲ႔ငပိန္ရာ ဒီေခတ္လူေတြ ဘယ္လို သတင္းမ်ဳိးႀကဳိက္လဲ ငါေကာင္းေကာင္းသိတယ္
ျမင္းခြာတစ္ခ်က္ေပါက္ရင္ ဖုန္လုံးလုံး ထသြားမယ္တို႔၊ တိုက္ပြဲေခၚသံတို႔၊ အာဏာရွင္ေတြကို ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္တို႔ အဲလိုေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို ေခါင္းစီးအမည္းႀကီးေတြနဲ႔သာ မ်က္ႏွာဖုံးမွာ တင္လိုက္ ေရာင္းလို႔ လက္မလည္ေတာင္ ျဖစ္သြားဦးမယ္။

က်န္တာကေတာ့ ေခတ္အႀကဳိက္ အစိုးရ ဟုတ္တာပဲလုပ္လုပ္ မဟုတ္တာပဲလုပ္လုပ္ ေဟ့၊  အေကာင္းကိုမေရးနဲ႔ ေပၚတင္သာ ေဆာ္ပစ္လိုက္။ ၾကားေနတာလိုလို ဘာလိုလိုသာ မလုပ္နဲ႔ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ဝိုင္းဆဲတာနဲ႔ တိုက္ပိတ္ၿပီး ေျပးရလိမ့္မယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ မီဒီယာက ဒီကိစၥကို လက္မခံပါေၾကာင္း ကန္႔ကြက္ပါေၾကာင္း အသိေပးဆိုၿပီး ထပ္ေရးႏိုင္ရင္ ပရိသတ္ အခိုင္အမာေတာင္ ရႏိုင္ေခ်ေသး”

ခင္ဗ်ားကလည္း အဲဒါက ဒီအခ်ိန္ဆို အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးေလဗ်ာ။ ကာလပ်က္ႀကီးမို႔ကို ဒီလိုသတင္းေတြ မေပါတဲ့အခ်ိန္က် ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ။။

ငပိန္ မင္းကိုေလ့လာပါ့ ဖတ္ပါလို႔ဆိုေတာ့ အ႐ုပ္နည္းတယ္ စာမ်ားတယ္ လုပ္ေနတယ္။ အခု နာမည္ႀကီး လူႀကဳိက္မ်ား ဂ်ာနယ္တစ္ခု မင္းသိလား။ ဘာသတင္းမွ မေရးဘူးကြ။ ဟိုလူႀကီး ဟိုလိုခိုးတယ္၊ ဒီလူႀကီး ဒီလိုခိုးတယ္၊ ဟိုခ႐ိုနီမွ,မယားငယ္က ဘယ္ႏွေယာက္၊ ဒီခ႐ိုနီမွာ စပြန္ဆာက ဘယ္ႏွေယာက္ ဒါေတြနဲ႔ မိုက္ေၾကးခြဲတာလိုလို ဘာလိုလိုေရးၿပီး အတင္းထိုင္တုတ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ေရာင္းေကာင္းလဲ ၾကည့္စမ္း။ ငါလည္း အင္တာနက္က အတင္းအဖ်င္း ဂ႐ုေတြထဲ ဝင္ထားပါသေကာ၊ အခ်ဳပ္သရဲဘေမာင္တို႔၊ ထိပ္တုံး မင္းသားစံတင္တို႔၊ ေက်ာက္တန္းေရလယ္ကြၽန္းျပန္ ဘယ္သူတို႔ ကေလာင္နာမည္ ဆယ္ခုေလာက္ ခြဲေရးပစ္လိုက္မွာေပါ့။

ဘာမွေရးစရာမရွိေတာ့လည္း ျပည္သူအားလုံးအတြက္ ေမာင္ရာဇာ ျပန္လာၿပီဆိုၿပီး ငါ့ပုံ ၿမိန္႔ၿမိန္႔ႀကီးထည့္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေဖာ္ မသူေတာ္ လုပ္ပစ္လိုက္လူေတြ သိပ္ႀကဳိက္ေပါ့။ အဆင္ေျပရင္ ပါတီေထာင္ၿပီး အမတ္ေတာင္ လုပ္ပစ္လိုက္လို႔ ရေသးတယ္ အေဟး။

“ခင္ဗ်ား ေျပာသလို ဆိုရင္ေတာ့ အပိုင္ပါလားဗ်၊ ဒါေပမဲ့ စပြန္ဆာ မရွိရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ား သိပ္အျမတ္မက်န္ေလာက္ဘူး။

“မပူပါနဲ႔ ငပိန္ရာ အြန္လိုင္းမွာ ႏွစ္ဖက္ခြၽန္ ေလာ္ဘီ လုပ္ေနတာေတာင္ ဘီအီးမျပတ္တာ သတင္းစာမွာ ေလာ္ဘီလုပ္မွေတာ့ ဘီယာငတ္ေတာ့မလားကြ ေဟ”

အဟဲဟဲ
လြန္တာမ်ားရွိ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါဗ်ာ။
အမိုက္အမဲေလးမို႔ပါ။

Credit-The Voice