အခန္းက်ဥ္းေလးရဲ႕ အျပင္ဘက္ စိတ္ေလလႊင့္လိုက္တယ္ အထီးက်န္ျခင္းက ငါ့ကို ျခယ္လွယ္ခဲ့တယ္။
ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူးမို႔
ဥဩဆိုတဲ့ အလြမ္းငွက္သံေလးေတြ ၾကားေနရတယ္
အခ်စ္ဆိုတဲ့ သစ္ပင္ေလးေတြကေန အလြမ္း ရြက္ေႂကြေတြ လြင့္ပ်ံ႕ေနရဲ႕....။
တကယ္တမ္းသာ အလြမ္းေတြေႂကြရင္း ကုန္ဆံုးခဲ့ရင္ေကာင္းရဲ႕၊ ရာသီေတြရယ္ ရက္စက္စြာ ျခယ္လွယ္ရက္လိုက္တာ၊ ငါ့မွာေတာ့ အလြမ္းေႂကြလိုက္ ပန္းေတြေဝလိုက္နဲ႔ေပါ့။
အခ်စ္ဆိုတဲ့အပင္ႀကီး ရွင္သန္ေနသေရြ႕ ငါ ဒီဝဋ္ေႂကြးေတြၾကားမွာ ရင့္သီးေနရအံုးမေပါ့
ဘယ္ေတာ့့ ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ အသီးပြင့္ေတြစားသံုးရမလဲေနာ္...။
No comments:
Post a Comment