မိုးေရစက္မ်ား၏ သုညတၱအင္အား

မိုးေရစက္မ်ား၏ သုညတၱအင္အား
_________________________
(တာရာမင္းေဝ)

မိုးခါးႀကီး႐ြာသြားၿပီဆိုေတာ့
ဇနပုဒ္ငယ္ေလးတစ္ခုဆီသို႔သူေရာက္လာခဲ့သည္။
ရည္႐ြက္ခ်က္မရွိဘဲ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။
ယခင္ဤ႐ြာေလး ရွိေၾကာင္းပင္မသိ။
ဤ႐ြာကေလးတြင္ေနထိုင္ ၾကေသာ
လူမ်ိဴးစု သုံးခုအေၾကာင္းကိုလည္း ၾကားပင္မၾကားဖူးခဲ့ေပ။
ဤ႐ြာကေလး၌ မိုးခါးႀကီး႐ြာသြားၿပီး ေသာက္သုံးမိသူမ်ား
႐ူးသြားေၾကာင္း၊ မေသာက္ဘဲ ေနသူမ်ားက လည္း
ေက်ာက္႐ုပ္ျဖစ္က်န္ခဲ့ေၾကာင္း သတင္းႏွင့္အတူ
ဤ႐ြာမွလူမ်ား၏ ေရွးေဟာင္းသခ်ၤာ နည္း စနစ္မ်ားကို
သူသိခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။
မိုးခါးႀကီး ႐ြာျခင္း၊ ႐ူးသြပ္ျခင္း ၊ေက်ာက္႐ုပ္ျဖစ္ျခင္း၊ စသည့္
သတင္းမ်ားထက္ ေရွးေဟာင္း သခ်ၤာ နည္းဆိုင္ရာသတင္းက
သူ႕ကို ပိုမိုဆြဲေဆာင္နိုင္ခဲ့သည္။
ေလ့လာ ဆည္းပူးခ်င္ စိတ္မ်ားတဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာၿပီးေနာက္ သူဤ ႐ြာသို႔ ေရာက္လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။
မိုးခါးေရ ေသာက္ထားၿပီးသူ ေတြဟာ အသ္စိတ္ မရွိၾကေတာ့။
သူတို႔ ေျပာနိုင္တာ တခ်က္ဘဲ က်န္ရစ္ ခဲ့သည္။
ထိုအခ်က္ကေတာ့ သူတို႔ ေသာက္ခဲ့သည့္
မိုးခါးေရခြက္အေရအတြက္ ကို ေျပာျပ နိုင္ျခင္း ျဖစ္၏။
မိုးခါးေရက အေတာ္ဆြဲေဆာင္မႈရွိပုံပဲ ထိုသို႔ပင္သူမွတ္ခ်က္ ခ်မိ၏။
မေသာက္ရ မေနနိုင္ေအာင္ႏွင့္ ေသာက္မိသူကိုလဲ
ထပ္ထပ္ေသာက္ခ်င္ေနစိတ္ရွိေအာင္
ဆြဲေဆာင္ဖမ္းစားနိုင္ခဲ့ပုံရသည္။
အခ်ိဳ႕လူမ်ားေသာက္ခဲ့ သည့္ မိုးခါးေရခြက္
အေရ အတြက္က အေတာ္မ်ားေလ၏။
ထိုခြက္အေရ အတြက္မ်ားကို
သူတို႔၏ေရွးေဟာင္း သခ်ၤာ ၫႊန္ျပခ်က္ နည္းမ်ားအတိုင္း
ၫႊန္ျပ သြား ၾက၏။ ထိုၫႊန္ျပခ်က္နည္းမ်ားကို
သူစိတ္ဝင္တစားေလ့လာ မိေလသည္။
အစုသုံးစုခြဲ ၿပီးသူေလ့ လာလိုက္ရ၏။
ပထမ အစုမွ လူအမ်ားသည္ဓားမ်ား ေဝွ႕ရမ္းၿပီး ပါးစပ္ မွလည္း
ေရ- - -ေရ - - -ဟု ညည္းတြားေန ၾက၏။
သူတို႔ ေသာက္ခဲ့ေသာ တစ္ဦးစီ၏ ခြက္အေရအတြက္မ်ားကို
သစ္ပင္မ်ားေပၚမွာ သူဖတ္ခဲ့ ရ သည္။
ပင္စည္ေပၚမွာ ဓါးႏွင့္ အထစ္ကေလးမ်ား ထစ္ၿပီး
ခြက္အေရအတြက္ကို ေရးမွတ္ၾက သူမ်ား ျဖစ္သည္။
ဓါးထစ္တ ထစ္လွ်င္ တခြက္ျဖစ္သည္။

ဒုတိယ အစုမွလူအမ်ားကေတာ့ လက္ထဲမွ ႀကိဳးမ်ားကို ဆြဲခ်ည္ ဆန႔္ခ်ည္ လုပ္ရင္း တဟင္းဟင္း ေအာ္ေနၾက ၏။
သူတို႔ ေသာက္ခဲ့သည့္ ခြက္ အေရ အတြက္ကို
သူတို႔လက္ထဲမွ ႀကိဳးမ်ားမွ တဆင့္ သိ ရ၏။
သူတို႔ကႀကိဳးကို အထုံးကေလးထုံးရင္း မွတ္သားသြားၾက ျခင္းျဖစ္၏။
ကြစ္ပူ ပုံစံပါလား
သူ... အလြန္ သေဘာက်သြား၏။ ထိုသို႔ႀကိဳးအထုံးျဖင့္ ေရတြက္မႈသေဘာတရားကို ေတာင္အေမရိကတိုက္မွ
အင္ကာ လူမ်ိဳးမ်ား လည္းသုံးစြဲဖူး၏။

ေလ့လာရ အခက္ခဲဆုံးျဖစ္ခဲ့သည္မွာ တတိယ အုပ္စုျဖစ္သည္။
တတိယ အုပ္စုမွလူမ်ားသည္ လမ္းမေပၚမွာ ကခုန္ေနၾက၏။
ဘာစကားကိုမွ မေျပာၾက။
သို႔ေသာ္ သူတို႔၏ မ်က္လုံးမ်ားထဲမွ မြတ္သိပ္မႈကို ေတြ႕ေနရသည္။
အားပါးပါး....မလြယ္ပါလား
သူတို႔၏ ကခုန္မႈမွာ သူတို႔ေသာက္ခဲ့သည့္ ခြက္အေရ အတြက္ကိုၫႊန္ျပေနျခင္းျဖစ္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို
ကိန္းဂဏာန္းမ်ား အျဖစ္ သေင္ၠတျပဳကာ ေဖာ္ျပ ေနၾကျခင္းျဖစ္၏။
အဓိပၸါယ္ဖတ္ရန္ အေတာ္ ခက္ခဲေလသည္။
ဤကဲ့သို႔ ေသာ ေရတြက္မႈပုံ စံကို နယူးဂီနီ လူမ်ိဳးမ်ား လည္း
သုံးစြဲ ၾက၏။ သူ..ႀကိဳးစားပမ္းစား ေလ့လာယူရေလသည္။
ေက်နပ္အားရ မႈလည္းရွိခဲ့၏ ။

ေလ့လာမႈႈမ်ားၿပီးဆုံးၿပီဟု ယူဆေသာ အခ်ိန္က်မွ....
အင္း. .ေက်ာက္ျဖစ္တဲ့လူကို သြားၾကည့္ရဦးမယ္။
မိုးခါးေရမေသာက္ဘဲ ေတာင့္ခံေနသျဖင့္ ေက်ာက္ျဖစ္သြားသူမွာ တေယာက္တည္း ျဖစ္၏။
(က်န္လူ မ်ားအားလုံးမွာ မိုးခါးေရ ေသာက္ၿပီး႐ူး သြားၾက၏။)
ထိုလူသည္ သို႔မဟုတ္ ေက်ာက္႐ုပ္သည္ အေဝးသို႔
လွမ္းၾကည့္ေန၏။ ေက်ာက္ျဖစ္ေနေသာ မ်က္လုံး မ်ားကေတာ့
ဘာကိုမွျမင္ပုံမေပၚ။
ထိုေက်ာက္႐ုပ္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ ရႈရင္းသူ. .သက္ျပင္းခ်မိ၏။
ျဖစ္မွ- -ျဖစ္ရေလ
ထိုလူအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရင္း
သူ႕စိတ္ထဲမွာလဲစိမ့္ၿပီးေၾကာက္လာ မိ၏။

အင္း.. အခုျပန္တာဘဲ ေကာင္းပါတယ္..
ထိုအခိုက္မွာပင္...
႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ေကာင္းကင္သည္ ညိုမွိုင္းသြား၏။
ေဝမႈန္ေသာ္လဲ ၾကမ္းတမ္းသည့္ေလတို႔က ေအးရွစြာ
က်ဆင္းလာသည္။ တစ္စုံတစ္ခုေသာ ရနံ႕ကို ရႈ ရႈက္လိုက္ရၿပီး . . .
ဟင္...မိုးခါးႀကီး ထပ္႐ြာေတာ့မယ္
ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္ၿပီး ကမာၻပ်က္ သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
ေလထဲမွာမိုး၏ အေငြ႕ အသက္တို႔ ပါလာသည္။
သူ႕အေပၚက်လာေသာ မိုးစက္မိုးမႈန္ ပ်ပ်ကေလး မ်ားကို
လက္ႏွင့္ ေဝွ႕ယမ္းကာကြယ္ ေနမိ၏။
ဂ်ိမ္း....ဂ်ဳန္း
မိုးၿခိမ္းသံ ႀကီးက ေျခာက္ျခား ဖြယ္ရာ ေပၚထြက္လာသည္။
သဲႀကီးမဲႀကီး႐ြာေတာ့ မည္မွာေသခ်ာ၏။
သူ ေယာက္ယက္ခက္ ေျပးလႊားေနမိသည္။
ဤမိုးကို ကာကြယ္၍ရေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလည္း
သိလိုက္ရသည္။
လူမ်ားကို ဒုကၡဆိုး အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးခဲ့ေသာ မိုးခါးကို
သူပက္ပက္စက္စက္ ဆဲဆိုရင္း လမ္းေပၚမွာ ခုန္ ေပါက္ေနမိ၏။
ၿပီး ... လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုကို သတိရၿပီး . .
ေဘးဘီဝဲယာဆီေလွ်ာက္ၾကည့္ မိသည္။

ဓါးတစ္လက္ကို ေတြ႕သည္။ ေကာက္ယူၿပီး သစ္ပင္ဆီသို႔
ေျပးသြားကာ ပင္စည္မွာအထစ္လုပ္ၾကည့္၏
ခုတ္ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္သည္။
သို႔ ေသာ္ဘာ တစ္ခုမွ ထင္ မက်န္၊ ေ
ေဆြးေျမ့ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဓားႀကီးက ႀကိဳး သြား၏။

ေတာက္ . . .
လမ္းမေပၚမွာ ႀကိဳးတေခ်ာင္းကိုေတြ၍ ကုန္းေကာက္ရေသးသည္။
ႀကိဳးကို အထုံးေလးမ်ားရစ္ ခ်ည္ ၾကည့္ ၏။ မရေခ်။
ထို ႀကိဳးထုံးနည္းကို သူမထုံးတတ္၊
ပုံစံမ်ိဳးစုံႏွင့္ ကမန္းကတန္း ခ်ည္ၾကည့္ ေနၿပီး
မရလြန္းသည့္ အဆုံးမွာ ထိုႀကိဳးကို ေဒါသ တႀကီး လႊင့္ပစ္လိုက္၏။

ေနာက္ဆုံး အေနႏွင့္ ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္ အပိုင္းႏွင့္
ေဖာ္ျပနိုင္ရန္ သူႀကိဳးစားရသည္။
မိုးစက္ေတြ က လည္းခပ္ပါးပါး က်ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္၏။
သို႔ ေသာ္လည္း ဒူးေျမာက္ လက္ေျမာက္ လုပ္ေနရျခင္းသည္
သူ႕ အတြက္ အဆင္မေျပလွေခ်။
ကိုယ္ အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းမ်ားမွ တဆင့္ ကိန္း ဂဏာန္းကို
ေဖာ္ျပေနသလို မျဖစ္ဘဲ ဓါတ္လိုက္ေနသလို ၊
ဘရိတ္ဒန႔္ ကေနသလို လို ျဖစ္ေနသည္။
ဒုကၡပဲ
ထိုသို႔ ဆိုရင္ေတာ့ တနည္းဘဲ က်န္ေတာ့သည္။

ေက်ာက္႐ုပ္ရွိရာကို သူအေျပးသြားလိုက္၏။
မိုးခါးေရကို သူမေသာက္ဘဲ ေက်ာက္႐ုပ္ အျဖစ္ခံေတာ့မည္။

ေက်ာက္႐ုပ္၏ နေဘးမွာ သူဝင္ရပ္သည္။
ရပ္ရပ္ ျခင္းမွာေတာ့ လက္ႏွစ္ဘက္ တြဲေလာင္းခ်ၿပီး
ေတာင့္ ေတာင့္ ႀကီးရပ္ေနလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ထို႔ေနာက္မွာမူ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ အျမင္မွာ
သူ႕ ေက်ာက္႐ုပ္လွပရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ကိုသတိရသည္။
ထိုသို႔ျဖင့္ တေစာင္းျပင္ရပ္သည္။ ခါးမွာ လက္ေထာက္ရပ္၏၊
ဆံပင္ကို ပင့္တင္ ရေသးသည္။
ဓါတ္ ပုံဆရာ ေရွ႕မွာ အိုက္တင္ေပးသည့္ႏွယ္
သူ႕ကိုယ္ဟန္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳျပင္ေနရ၏။
သိပ္ အခ်ိဳးမေျပသလို ခံစားမိ၏။ မိုးႀကီးက႐ြာ လာၿပီ။
ထိုအခါက်မွ ပန္းပု႐ုပ္တစ္ခု ၏ကိုယ္ ဟန္ကို သတိရၿပီး
သူထိုင္ခ်လိဳက္သည္။
ကမာၻေက်ာ္ ပန္းပုဆရာႀကီး ၾသဂတ္ရိုဒင္၏
အေတြးအေခၚ သမား အမည္ရွိ ပန္းပု၏ ကိုယ္ဟန္အတိုင္း
သူထိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဒႆန တစ္ခုခုကို အေလးအနက္ စဥ္းစားေတြးေခၚေနဟန္ . .

မိုးႀကီးက တေဝါေဝါ ႐ြာခ်လာ၏။

အား . .ေအးလိုက္တာ
ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေအးေနေသာ္လည္း
ဤကိုယ္ဟန္ အေနအထားကိုမပ်က္ေအာင္ သူထိုင္ေန ခဲ့၏။
တစ္ကိုယ္လုံးလဲ စိမ့္စက္ ႐ႊဲစိုေနၿပီ။
ထိုင္ရတာလဲ ပင္ပန္းလွၿပီ၊ မိုးႀကီး႐ြာတာလဲ ၾကာၿပီ။
ေနာက္ဆုံး ဆဲခ်ိန္က်မွ ဤမိုးသည္ မိုးခါးမဟုတ္
ရိုးရိုး မိုးျဖစ္မွန္း သူသိရ၏။
....
ဘာေျပာရမွန္းပင္မသိ။
အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္ သူျပန္ထလိုက္ရသည္။
ထြက္ခြာရန္ ျပင္ခ်ိန္ေရာက္မွ သူ႕ ကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ
မ်က္လုံးအစုံမ်ားကို ျမင္လိုက္ရသည္။

ဟင္

ကိုယ့္ အပူႏွင့္ ကိုယ္ ျပာေလာင္ခတ္ေနခဲ့၍
ထိုလူမ်ားကို သူသတိမထားမိခဲ့။
( ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ေရာက္ေနၾကမွန္းမသိ)
သူ႕လိုဘဲ လာေရာက္ေလ့လာ သူမ်ားျဖစ္ပုံရသည္။
သူ႕ကို ၾကည့္ေနၾကရင္းတေယာက္ ကေျပာ၏။

အ႐ူးေတြထဲ ဒီအ႐ူးအဆိုးဆုံးဘဲေနာ္
ေအးေလ . . . မိုးခါးေရေတြ သူဘယ္ႏွစ္ခြက္ေလာက္
ေသာက္ပစ္လိုက္လဲမွ မသိတာ။
အမ်ားဆုံးေသာက္ ၿပီး အ႐ူးဆုံး ျဖစ္သြားတာေနမွာေပါ့။. . .
ကြၽတ္. .ကြၽတ္. .ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ
သူတို႔အားလုံးက သူ႕ ကို စိတ္မေကာင္းစြာ
ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကေလသည္။

(တာရာမင္းေဝ)

ေနရဲ႕ အက်ႌ စာအုပ္မွ
.
မူရင္း ပို႔စ္ပိုင္ရွင္ Paid Thetnwe အားCreditေပးပါသည္။