အေ၀းက လက္ေဆာင္

အစ/အဆံုး

ခ်ိဳပိန္းေနာင္

                                             အစ/အဆံုး                             အစ/အဆံုး

PDF ဖိုင္ေဒါင္းလုတ္ဆြဲရန္

မေန့ကသူမတရားရံုးသို့သြားသည္ ။ ျပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္(၈၀)က ခ်င္ပန္ဇီတစ္ေကာင္အား သူမက ေမ်ာက္ေခါင္းစြပ္ေပးမိမွႈႏွင့္ ပတ္သက္ကာ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္က သူမအားအမႈဖြင့္ဆိုခဲ့ျခငး္ ျဖစ္သည္ ။

“ မင္းကဘာလုိ့ အဲ့လိုလုပ္ရတာလဲ ”
လူလိုိလို ေမ်ာက္လိုလို ျဖစ္ေနျခင္းကိုမၾကည့္ရက္ေသာေၾကာင့္ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားေသာအားျဖင့္ေမ်ာက္စစ္စစ္ ဘ၀သို့ ကူးေျပာငး္ေပးလုိက္ျခငး ္ျဖစ္ေၾကာငး္ သူမေျပာျပေသာအခါ လက္မခံဘဲသူမအေဖကသူမကို “ ထြက္သြား” ဟု ေျပာပါသည္။ လိုခ်င္ေသာ မ်ိဳးပြားအဂါၤမရမႈႏွွင့္ ပတ္သက္ကာ အေဖႏွင့္အေမအား သူမက တရားလိုလုပ္ကာ တရားစြဲဆုိ ထားေၾကာငး္ ျပန္လည္ ေျပာျပမိေသာေၾကာင့္ သူမအေမက “ ဆင္းဆင္း” ဟုေျပာပါသည္ ။ အဘိုးႏွွင့္ အဘြားကသူမ၏ မိုက္ျပစ္မ်ားအတြက္ ခြင့္လႊတ္ေပးရန္ ဘုရားသခင္ထံတြင္ အာပတ္ေျဖရန္ေျပာေသာအခါ သူမက “ ဘုရားသခင္ေသျပီ” ဟု ျပန္ေျပာလုိက္ပါသည္ ။
“ နင့္ကိုဘယ္သူေျပာသလဲ ” ဟုေမးရာတြင္
“ နီေရွး ”
ဟု သူမေျဖမိေသာေၾကာင့္ တစ္အိမ္လံုးကသူမကိုအလံုး ( ႏွင့္) အရင္း (ႏွင့္) ႏွင္ခ်ၾကပါသည္ ။

သူမ အိမ္က ဆင္းလာေသာအခါ ဂ်က္ကီကလိုက္လာသည္ ။
“ ဘာလိုက္လုပ္မလို့လဲ ”
“ ကၽြန္ေတာ္ကPlimpsestကို မုန္းတယ္ ”
သူမတို့ ႏွစ္ေယာက္ ေနထိုင္ဖို့ အိမ္တစ္လံုးကို ေကာငး္ကင္ျပင္တြင္ တည္ေဆာက္လုိက္သည္ ။ ( ေနာက္ပိုငး္တြင္ ေလေၾကာင္း မလြတ္ကင္းမႈျဖင့္ ထိုအိမ္ကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ရပါသည္။ ) သူမကို စိန့္ပီတာက ေတြ႕ေသာအခါ ေခြးတစ္ေကာင္ႏွင့္ တူတူေန ေသာေၾကာင့္ လူ႕အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈႏွင့္ သူမကုိ စစ္ျပန္ေဆးရံုသုိ့ ပို့ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုေခြးသည္ သူ႕ထက္ အိုင္က်ဴပိုျမင့္ေၾကာင္း သူမေျပာမိေသာေၾကာင့္ သူ ငုိၾကီးခ်က္မႏွင့္ အိုင္းစတုိင္းသို့ တိုင္ၾကားခဲ့ ပါသည္။ အိုင္းစတိုင္းက ဟုတ္မွန္ေၾကာငး္ ေထာက္ခံ ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ႕ကုိယ္သူ ၾကိဳးဆဲြခ် သြားပါသည္။

စစ္ျပန္ေဆးရံုတြင္ သူမအားအမဲရိုးျဖင့္ ေရွာ့ရိုက္ၾကရာ မိုနာလီဇာက ထမီစြန္ေတာင္ဆြဲလ်က္ လာရယ္ျပပါသည္။ မ်က္ခံုး မရွိဘဲ တဟားဟားလုပ္ေနျခငး္ကို သညး္မခံနို္င္ေသာေၾကာင့္ သူမေရွ႕မွ ဆရာ၀န္ကုိ ႏႈတ္သီးျဖတ္ရိုက္လိုက္ရာ ဆရာ၀န္ သည္ လင္းတ တစ္ေကာင္ ျဖစ္သြားပါသည္။ ေရွာ့ရိုက္မႈျဖင့္ သူမသည္ အသိအာရံုမ်ားဖြံ႕ျဖိဳးလာရာ ကိုယ္ဟန္ျပမယ္ ပံုမ်ားကုိ ဟမ္ဘာဂါအျဖစ္ ျမင္ေယာင္ စားေသာက္နိုင္သည္အထိတိုးတက္လာပါသည္။

ေဆးရံုမွ ဆင္းေသာအခါ သူမသည ္အဆင္သင့္ေတြ႕ရေသာ ဒိုဘီကားၾကီးတစ္စီး၏ ေနာက္တြင္ ပုန္းျပီးလိုက္သြားပါသည္။ အေစာင့္က ေတြ႕သြားေသာအခါ သူမကိုစိုက္ၾကည့္ျပီး ေသနတ္ျဖင့္ခ်ိန္ကာ “ဒီမွာ ဘာလာလုပ္ေနတာလဲ”ဟု ေမးပါသည္။ သူမတို့က “ကၽြန္မဟာ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ တစ္လံုးပါ” ဟု တညီတညြတ္တည္းေျဖလိုက္ ( ၾက ) ပါသည္ ။ အေစာင့္က သူ႕အျမီးၾကီးတရမ္းရမ္းႏွင့္ သူမ၏ အေတာင္မ်ားကို အေတာ္ၾကာစိုက္ၾကည့္ျပီး “ မင္းဟာအိန္ဂ်ယ္ ျဖစ္ရမယ္ ” ဟုဆိုကာ အေတာင္မ်ားကုိေသာ့ခတ္ျပီး The Veiling ပန္းခ်ိီကားထဲ ထည့္လိုက္ပါသည္ ။

သူမသက္ျပင္းခ်ကာသူမႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ လူကို “ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ” ဟုေမးလိုက္ပါသည္ ။ ၄င္းက သူသည္ Bill Viola ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေၾကာငး္ ေျပာျပပါသည္။
“ ကၽြန္မတို့ တကယ္ဆံု ျဖစ္ၾကမွာလာ ”
ဟု သူမေမးေသာအခါ ၄င္းက လက္ခုပ္လက္၀ါးတီးလ်က္ သူ၏အနုပညာကုိ ရွမ္ပိန္ေဖာက္ျပီး ခ်ီးေျမွာက္ပါသည္။ သူမ ေခါင္းခါကာ ေခါင္းအံုးကုိ ဆြဲထုတ္ျပီး ေဒါက္ဖိနပ္ျဖင့္ ဖိထားလိုက္ပါသည္။ သူမအိပ္ယာမွ နိုးေသာအခါ ေနသာျပီး လႈိင္းေျပေသာ ကမ္းေျခတစ္ခုသို႕ေရာက္ရွိေနပါသည္။ ဘုရားသခင္ဆိုသူက သူမကို ျပံဳးျပကာ “ ကမ္းမြန္ ရွိတ္ကဲန္း ” ဟု ေျပာပါသည္ ။ သူမ သရဲေၾကာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ထိုသူမ်ားကုိ မျပံဳးျပခဲ့ပါ ။ သူမ မိုက္ကန္းကန္းၾကည့္လိုက္ရာ “ငါတို့ ရွင္ျပန္ ထ ေျမာက္လာတာ မသိဘူးလား” ဟုသူမကို တစ္ေယာက္ (ကို)တစ္ေပါက္ ႏႈန္းျဖင့္၀ိုင္း၀န္းအျပစ္တင္ၾကပါသည္။ နီေရွးအားလည္း တရားစြဲ၀ါသနာ ပါသည့္အေလ်ာက္ ေသဒဏ္ခ်မည္ဟုတစ္ေယာက္ (ကို ) တစ္ခြန္းက်စီ ၀ိုငး္ေျပာၾက ပါသည္ ။

သူမ ဧ၀ရက္ေတာင္ထိပ္သို့ တက္သည္။ အေပၚတြင္ ေအာက္ဆီဂ်င္နည္းသည့္အျပင္ လိမ့္က်လွ်င္ လက္က်ိဳးမည္ စိုးေသာ ေၾကာင့္ ျပန္ဆင္းလာပါသည္။ အဆင္းတြင္ ဂူးစတပ္ဖေလာ္ဘာႏွင့္ ေတြ႕သည္။ ဆရာၾကီးတစ္ဆူအား ေလးစားေသာ အားျဖင့္ သူမ အဂၤလန္လုပ္ ေပသီးတစ္ခုကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါသည္။ သူက သူမအားေက်းဇူးျပန္ျပဳေသာအားျဖင့္စာအုပ္ တစ္အုပ္ ျပန္ေပးခဲ့ပါသည္။ သူမထိုစာအုပ္ကို ဖတ္မရပါ ။ အမ်ားၾကီး ဖတ္လိုက္ရပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘာမွ ေရးမထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ လမ္းတြင္ ေရတြင္းတစ္တြင္းေတြ႕ရာ သူမ လွန္ေလွာဖတ္ရႈမိပါသည္ ။

သူမခရၤီးထြက္ေနစဥ္အတြင္း ဂ်က္ကီသည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနိုဗယ္ဆုကို ရရွိသြားျပီ ။ သူ႕အတြက္ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ေၾကာငး္ သ၀ဏ္လႊာကို သူမေပးပို့ခဲ့ပါသည္ ။
“ ခင္ဗ်ားအရုူးပဲ ”
ဟုဆိုကာ ကိန္းကဘိုင္ဘယ္က်မ္း ျပတင္းေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ကာ သူမအား ဂ်ယ္လီတစ္လံုးေပးပါသည္ ။
“ ရွင္မေသေသးဘူးလား” ဟု သူမ ေမးလိုက္ရာ “ က်ဳပ္ေရာ ေအဘယ္ပါ ထာ၀ရအသက္ ရကုန္ၾကျပီဗ် ” ဟု ျပန္ေျပာကာ စာအုပ္ကို ဂ်ိန္းခနဲပိတ္လိုက္ပါသည္ ။ သူမေခါင္းခါလ်က္ ဆူနာမီ၀င္တာ နင့္ေၾကာင့္လား ဟုေမးလိုက္ေသာအခါ အစိမ္း ေရာင္ ေၾကာင္ကေလးက တခိခိ ရယ္ပါသည္ ။ (သူသည္ တခိခိရယ္ျခင္းမွာ သူမကိုအဖက္လုပ္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ေလဒီဂါဂါကို ၾကည့္လ်က္ ႏွာေခ်ေနျခငး္ ျဖစ္ေၾကာငး္ ေနာက္မွ သိရပါသည္။)

သူမ အလြန္ေပ်ာ္ေသာစိတ္ျဖင့္ ေလဘာတီရုပ္တုၾကီးႏွင့္ တြဲကာ က လိုက္ပါသည္ ။ သူမ ပိုင္ေသာ ဂ်ယ္လီေလးအား ေထာင္ျပကာ ေသာက္ဦးမလားဟု ေမးေသာအခါ ေလဘာတီရုပ္တုၾကီးက သူမလက္ထဲမွ မီးတိုင္ကို ေျမွာက္ျပလ်က္ “ငါဘာမွမျမင္ရဘူး” ဟု ျပန္ေျပာပါသည္။

ေနာက္တစ္ေန့တြင္ သူမသည္ အႏၱာတိကတိုက္မွ ပို့လို္က္ေသာပါဆယ္တစ္ထုပ္ကို ေမးလ္ျဖင့္ လက္ခံရရွိပါသည္ ။

ခ်ိဳပိန္းေနာင္