ဒီလူည
ေဖဦးစ
အိမ္ျမႇောင္၊ ။ န-၁ ၊ အေဆာက္အအုံမ်ားတြင္ ကပ္ျမႇောင္ေနတတ္ၿပီးစုတ္ထိုး တတ္သည့္ သတၱဝါငယ္ တမ်ိဳး။
၂။ ေျမာက္အရပ္ကို အၿမဲၫႊန္ျပ သည့္ သံလိုက္အပ္ထည့္ထားေသာ ကိရိယာ။
( ျမန္မာအဘိဓာန္ ၊ စာ-၄၄၆)
*********
လူေတြက က်ဳပ္ကို အဲ့သလို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ၾကတယ္။ က်ဳပ္က သက္ရွိလား။ သက္မဲ့လား။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဇ ေဝဇဝါ ျဖစ္သြားတယ္။ေသခ်ာေအာင္လို႔ ကိုယ့္အၿမီးကိုယ္ ျပန္စမ္းၾကည့္မိတယ္။ ရပါတယ္။ ဒီကမာၻေပၚမွာ လူတူမရွား နာမည္ တူမရွားလို႔ ကိုယ္လူေတြေျပာေနၾကတာကို က်ဳပ္ ၾကားဖူးတယ္ေလ။ ဒါကကိစၥမရွိပါဘူး။ နာမည္တူရင္ေတာင္ သမိုင္းက အဆုံးအျဖတ္ေပးမွာပဲ မဟုတ္လား။
က်ဳပ္က သက္ရွိပါ။
က်ဳပ္က တြားသြားသတၱဝါငယ္ တမ်ိဳးပါ။
က်ဳပ္က ေျမာက္အရပ္တခုပဲသိတဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့ သံလိုက္မဟုတ္ဘူး။
က်ဳပ္က အိမ္ျမႇောင္။
ဒီေတာ့ က်ဳပ္သိတယ္။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမက အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာ၊ အရပ္ဆယ့္ေျခာက္ မ်က္ႏွာ က်ဳပ္ အကုန္သိတယ္။ က်ဳပ္က ကိုယ့္လူတို႔လို အလြတ္က်က္ၿပီး ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ မက်က္ဘဲနဲ႕ မွတ္သားၿပီး သိတာေလ။ သိဆို က်ဳပ္က အဲ့ဒီအရပ္မ်က္ႏွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေန႕တိုင္းေန႕တိုင္း အစာရွာ ထြက္ေနရတာဗ်။ ဒီလမ္းနဲ႕ ဒီခရီး ဒီအရပ္မွက်ဳပ္မသိရင္ က်ဳပ္ဟာ အိမ္ျမႇောင္ ဘယ္ဟုတ္ေတာ့မွာလဲ။
*********
တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔က အေကာင္ေသးေပမယ့္ ေလာကႀကီးကို အေပၚစီးက ၾကည့္ေနတဲ့ သတၱဝါဗ်။ က်ဳပ္တို႔က သနားစရာသတၱဝါမဟုတ္ဘူး။ အေပၚမွာရွိတဲ့ သက္ရွိနဲ႕ ေအာက္မွာရွိတဲ့ သက္ ရွိ ဘယ္ဟာကသနားစရာ ေကာင္းလဲ ေတြးၾကည့္ေလ။ တကယ္တမ္း သနားစရာအေကာင္းဆုံးက ကိုယ့္လူတို႔ပဲမဟုတ္လား။
စဥ္းစားၾကည့္။
က်ဳပ္တို႔က ကိုယ့္လူတို႔လို သက္ရွိ၊ ကိုယ့္လူတို႔လို အေသြးနဲ႕ကိုယ္နဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ သတၱဝါ ပဲေလ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ကိုယ့္မနိုင္ဝန္ကို လႊတ္ခ်လိဳက္တဲ့အခါ
" ဟယ္ ... အိမ္ျမႇောင္ ခ်ီးပါခ်တယ္ေတာ့ ....ဒီတခါေတာ့ တဝိုင္းလုံး စားရၿပီ " လို႔ ဖဲခ်ပ္ေတြ ကုလားဖန္ထိုးေနတဲ့ မိတ္ကပ္ထူထူ လိမ္း၊ အ႐ြယ္နဲ႕မလိုက္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းနီ ရဲရဲ ဆိုးၿပီး အဝါေရာင္သတၳဳေတြကို လူနဲ႕မလိုက္ေအာင္ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ အန္တီႀကီးရဲ႕စကားသံကို က်ဳပ္ တခါက ၾကားခဲ့ဖူးတယ္ဗ်။ က်ဳပ္ျဖင့္ အံ့ေတြဩလို႔ေတာင္မဆုံးဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အထင္ ႀကီးသြားမိ တာေပါ့။ ႀကီးဆို က်ဳပ္တို႔လို သတၱဝါငယ္ေလးေတြရဲ႕မစင္စြန႔္မႈက ကိုယ့္လူ တို႔လိုသတၱဝါႀကီးေတြကို ေက်နပ္မႈေတြ ျဖစ္ေစတာကိုး။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ အေပါ့အေလးသြားတာကအစ ကိုယ့္လူတို႔ရဲ႕ကံတရားကို ေျပာျပနိုင္မွေတာ့ က်ဳပ္တို႔က ဘယ့္ႏွယ္သနားစရာ သတၱဝါငယ္ေလးေတြ ဟုတ္ေတာ့မလဲ။
ေတြးၾကည့္ေလ။ ေတြးၾကည့္။
မစင္ဆိုတာ ေမႊးပ်ံ့ၿပီး ၾကည္ႏူးစရာတခုလို႔ က်ဳပ္တို႔မၾကားမိတာ အမွန္ပဲဗ်။ မစင္ဆိုတာ ေအာ္ဂလီ ဆန္စြာ အနံ႕ဆိုးဆိုး ႐ြံစရာႀကီးမဟုတ္လား။ က်ဳပ္တို႔က မစင္ကို အဲ့သလိုပဲ သိထားတာ။ သက္ရွိ သတၱဝါေတြထဲမွာ ဦးေႏွာက္ အဖြံ႕ၿဖိဳးဆုံး၊ အ႐ြံ႕တတ္ဆုံး ကိုယ့္လူေတြေတာင္ က်ဳပ္တို႔မစင္က် တာကို မ႐ြံရွာနိုင္ဘဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ေက်နပ္ေနမွေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့ဗ်ာ။ ဘယ္သူက သနားစရာ သတၱဝါ ျဖစ္ေတာ့မလဲ။
**********
ကိုယ့္လူတို႔အားလုံးကို က်ဳပ္သိမ္းက်ဳံးၿပီး ဝါးလုံးရွည္ နဲ႕ ရမ္းမရိုက္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕တေလကို ေျပာတာပါ။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕မစင္က အဲ့ဒီအန္တီႀကီးေပၚက်လိဳ႕ ေက်းဇူး အတင္ခံရတာေပါ့။ မေတာ္တဆမ်ား ခ်စ္သူရည္းစားနဲ႕ေတြ႕ဖို႔ အဝတ္အစားအသစ္ေတြ ဝတ္ထားတဲ့လူငယ္တေယာက္အ ေပၚက်လိဳ႕က ေတာ့ က်ိန္းေသတယ္။ က်ဳပ္ကို က်ိန္ဆဲမွာဗ်။
ဒါ့ေၾကာင့္ က်ဳပ္ေျပာတာ။ ကိုယ့္လူတို႔က သနားစရာသတၱဝါပါလို႔ ။ အားလုံးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။
သိတယ္ ဟုတ္။
တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေတြ ေပါ့။
*********
ဘာ!!!
အပူအပင္ဟုတ္လား။ အဲဒီ စကားလုံးကို က်ဳပ္တို႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာ မၾကားဖူးဘူးဗ်။ က်ဳပ္တို႔နဲ႕ အေတာ္ေလးစိမ္းေနတဲ့ စကားလုံးပဲ။ က်ဳပ္တို႔မွာက ေန႕ဖို႔ညစာမလိုဘူး။ သားအတြက္ သမီးအတြက္ မလိုဘူး။ မိန္းမအတြက္ မလိုဘူး။ ဘဏ္အေကာင့္ေတြမလိုဘူး။ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို အမည္ေျပာင္းထား ဖို႔ မလိုဘူး။ ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထပဲ။ ကိုယ့္လူတို႔ ျမင္တဲ့အတိုင္း က်ဳပ္တို႔ပိုင္ဆိုင္မႈက အကုန္ပဲေလ။ သိမ္းထားဖို႔ မရွိဘူး။ ဝွက္ထားဖို႔မရွိဘူး။ လုယူဖို႔မရွိဘူး။ ခိုးယူဖို႔ မရွိဘူး။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔မွာအပူအပင္ မရွိဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔မွာ အပူအပင္က ေငါထြက္လာတဲ့ အဝိဇၨာေတြ မရွိဘူးေပါ့။ သြားခ်င္ ရာသြား ေနခ်င္ရာေန က်ဳပ္တို႔က တကယ့္ ဘိုဟီးမီးယန္းေတြ ေပါ့။
အခ်ိန္က်ရင္ နံရံေတြေပၚနားေနတဲ့ ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့အ ေကာင္ေလးေတြကို ဖမ္းၿပီးစားမယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ က်ဳပ္တို႔အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႕ ကိုယ့္လူတို႔အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႕ အတူတူပဲ မဟုတ္လားဗ်။ က်ဳပ္တို႔လည္း ကိုယ့္ထက္ႀကီးတဲ့ အေကာင္ေတြလာရင္ ေျပးၾကတာပဲ။ ကိုယ့္အသက္ကို အႏၲာရာယ္ ျပဳမယ့္ သတၱဝါႀကီးႀကီးေတြရဲ႕ရန္ကေတာ့ လြတ္ေအာင္ေရွာင္ဖို႔ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္၊ မ်က္လုံး ေတြ ကို က်ီးကန္းတေကာင္လို အလြတ္မေပးဘဲ ၾကည့္ေနရေတာ့တာေပါ့။ ဒီလိုပါပဲဗ်ာ။ ႀကီးနိုင္ငယ္ညွဥ္း ေဗဒကို ကိုယ့္လူတို႔ေရာက်ဳပ္တို႔ေရာ တရားဝင္မျပ႒ာန္းဘဲ ဘယ္သင္ရိုးၫႊန္းတန္းမွာမွ မသင္ရဘဲ သူ႕အလိုလိုတတ္ေျမာက္ၿပီး က်င့္သုံးေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ ဗ်ာ။
ဒီလိုပါပဲ။
ကိုယ့္အသက္ ဆက္ရွင္သန္ဖို႔ သူတပါးအသက္ကိုႏႈတ္ၿပီး ကိုယ့္အသက္မွာ ဆက္ရတာပဲ ေလ။ အံ့ဩစရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္လူတို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ 'စစ္ ' ဆိုတဲ့စကားကို က်ဳပ္တို႔ေန႕စဥ္ ရက္ဆက္ၾကားေနရတာပဲ။ ' စစ္ ' ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္ကို ကိုယ့္လူတို႔ေလာက္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔မသိပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔သိတာကေတာ့ " စစ္ "ဆိုတာ တေယာက္အသက္ နဲ႕ တေယာက္ အသက္ကို ဆက္ေပးေနတဲ့ အသြားျမျမ ခ်ိတ္တခုပါပဲ ဗ်။ဟိုဘက္ ဒီဘက္ ႏွစ္ဘက္ စလုံးရဲ႕ေသြးေတြ မ်က္ရည္ ေတြကို က်ဳပ္တို႔က မ်က္ႏွာၾကက္ေပၚကေနၾကည့္ေနရေတာ့ ျမင္ရတာေပါ့ဗ်ာ။
က်ဳပ္တို႔က အေပၚစီးကေနၾကည့္ေနရတာမဟုတ္လား။ ဒါ့ေၾကာင့္ေျပာတာ၊ ကိုယ့္လူတို႔က သနားစရာ သတၱဝါေတြပါလို႔။ အားလုံးေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။
သိတယ္ ဟုတ္။
တခ်ိဳ႕တခ်ိဳေတြေပါ့။
****************
ေနာက္ဆက္တြဲ နိဂုံး
အခါအားေလ်ာ္စြာ သင္သည္ နံရံ မ်က္ႏွာၾကက္မ်ားကို အၾကည့္ေရာက္သြားတတ္ပါလိမ့္မည္။ ထိုအခါ အေကာင္ငယ္ေလးမ်ားကို ဖမ္းယူစားေသာက္ေနေသာ တြားသြားသတၱဝါတမ်ိဳးကို ေတြ႕မိပါ လိမ့္မည္။
ထိုတြားသြားသတၱဝါငယ္ကို အိမ္ျမႇောင္ဟုသင္သိေသာအခါ ………………… ။ ။
ဒီလူည
No comments:
Post a Comment