ဗိုလ္​မင္​း​ေရာင္​(ၿမိဳ႕လုလင္​သူႀကီး)

ဗိုလ္​မင္းေရာင္ (ၿမိဳ႕လုလင္သူႀကီး)

ဗိုလ္မင္းေရာင္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း‎ ၏အဘိုးျဖစ္ၿပီး နာမည္ေက်ာ္ “ေ႐ႊလေရာင္”ဘြဲ႕ခံ ၿမိဳ႕လုလင္ ၿမိဳ႕သူႀကီး ဦးမင္းေရာင္ ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေရာင္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အဘြား ေဒၚသူဇာ၏ေမာင္ တစ္ဝမ္းကြဲျဖစ္ေလေသည္။


ငယ္ဘဝ

ဦးမင္းေရာင္(ေခၚ) ဗိုလ္မင္းေရာင္သည္ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ ေျမာက္လက္ေန သူႀကီးမ်ိဳးရိုးျဖစ္သူ ေသြးေသာက္ဘြဲ႕ရ ဦးမႉး၊ ေဒၚပိုတို႔၏ သားျဖစ္သည္။ ဗိုလ္မင္းေရာင္၏မိခင္ ေဒၚပိုမွာ ကိုင္း႐ြာသူတည္း။ ဗိုလ္မင္းေရာင္ကို သကၠရာဇ္ ၁၁၉၉-ခု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ဖြားျမင္သည္။ ဦးမင္းေရာင္၏ ဘိုးဘြားမ်ား (ဦးမႉး၏ မိဘမ်ား)မွာ ေသြးေသာက္ႀကီးဘြဲ႕ရ ၿမိဳ႕သူႀကီး ဦးရိပ္ႀကီး၊ မယ္ခဲတို႔ ျဖစ္သည္။ ဦးမင္းေရာင္တြင္ ေမြးခ်င္းေလးေယာက္ရွိရာ ၎ တို႔မွာ-

ဦးမင္းေရာင္ဦးမင္းေမာင္ေဒၚမင္းေကေဒၚမင္းေပြ တို႔ျဖစ္ရာ ၎တို႔အနက္ ဦးမင္းေရာင္မွာ အႀကီးဆုံးသားျဖစ္သည္။

စင္စစ္ ဦးမင္းေရာင္၏ အမ်ိဳးအႏြယ္မွာ ကုန္သည္မ်ိဳးမ်ား၍မင္းမႈထမ္းသူ နည္းပါးသည္။ ဦးမင္းေရာင္၏ညီ ဦးမင္းေမာင္ တစ္ဦးသာလွ်င္ အေတာ္အတန္ ရာထူးျမင့္မားခဲ့ေပသည္။ ဦးမင္းေမာင္သည္ ျမန္မာမင္းလက္ထက္အခါက ေတာင္တြင္းၿမိဳ႕ဝန္၊ ပင္း၊ နတ္ေမာက္၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း စသည့္ သုံးၿမိဳ႕ဝန္၊ အခြန္ဝန္၊ ေတာင္ငူနယ္ၿခံဝန္စသည္ ျဖင့္ အမႈေတာ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ထမ္း႐ြက္ခဲ့ရေလသည္။

ဦးမင္းေရာင္၏မိေထြး (ေဒၚေလး)ေတာ္စပ္သူမွာ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕သူႀကီး (ဦးေ႐ႊနီ၏ဇနီး) မယ္စိုးျဖစ္သည္။ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕သူႀကီး ဦးေ႐ႊနီ၏ အမ်ိဳးအႏြယ္မွာ မင္းခစားမ်ားသည္။ ပညာတတ္ ဉာဏ္ထက္ျမက္ၾကသည္။ ၎၏ညီ ဦးပြားဆိုသူသည္ တ႐ုတ္ၿမိဳ႕ဝန္၊ သံေတာ္ဆင့္၊ ကသည္းျမင္းဝန္ႏွင့္ ျမင္ကြန္း မင္းသား၏ ဆရာျဖစ္၏။ ထို႔ျပင္ ေတာင္စဥ္ဝန္ ဦးဝိုက္၊ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္ ခန္းပတ္မင္းႀကီးတို႔မွာလည္း ဦးေ႐ႊနီ၏ အဆက္အႏြယ္မ်ားျဖစ္ရာ ဦးမင္းေရာင္သည္ မႉးမတ္အမ်ိဳးအႏြယ္ဟု ဆိုနိုင္သည္။

ဗိုလ္မင္းေရာင္သည္ ႐ုပ္ရည္သန႔္ျပန႔္ အထူးခန႔္သည္။ အရပ္ ၆ ေပနီးပါး အသားျဖဴ ႏႈတ္ခမ္းေမြး ေကာင္း၊ စူးရွေသာ မ်က္လုံးရွိကာ အခ်ိတ္ပုဆိုးဝတ္၍ ျမင္းစီးေသာအခါ လြန္စြာမွ ခန႔္ျငားလ်က္ က်က္သေရ ရွိလွသည္။ ညီျဖစ္သူ ဦးမင္းေမာင္မွာမူ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီးလက္ထက္ ပထမေ႐ႊတိုက္စိုး၊ ဒုတိယအေရွ႕တျပင္၊ ေတာင္တျပင္အခြန္ဝန္၊ တတိယေတာင္တြင္းဝန္၊ စတုတၳပင္း၊ နတ္ေမာက္၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ၃ ၿမိဳ႕ဝန္၊ ပၪၥမေတာင္ငူၿမိဳ႕၊ ၂ ၿမိဳ႕ဝန္အျဖစ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်ီးျမႇင့္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။

ဦးမင္းေရာင္သည္ စိတ္ထက္ျမက္၏။ ႐ြပ္႐ြပ္ခြၽံခြၽံ ေဆာင္႐ြက္တတ္၏။ ရက္စက္တန္သည့္ေနရာ၌ ရက္စက္၏။ ညီ ဦးမင္းေမာင္ကား ထိုသို႔မဟုတ္။ ေပ်ာ့ေျပာင္း သိမ္ေမြ႕သည္၊ စိတ္ႏွလုံး ႏူးညံ့၏၊ ေစာင္းအတီး အေတာ္တတ္၏၊ သီခ်င္းဆိုေကာင္း၏။ ဦးမင္းေရာင္သည္ တစ္ႀကိမ္တြင္ ၾကက္သားစားခ်င္၍ ညီလုပ္သူအား အသတ္ခိုင္း၏။ ဦးမင္းေမာင္မွာ စိတ္သေဘာ ႏူးညံ့သူျဖစ္၍ မသတ္ဘဲေနရာ ဦးမင္းေရာင္ကိုယ္တိုင္ ၾကက္ကိုသတ္၍ ခ်က္ျပဳတ္စား ေသာက္ၿပီးလွ်င္ ဟင္းအက်န္ကို ညီအားမေကြၽးဘဲ ေခြးေကြၽးပစ္သည္ဟူ၏။

၎၏အဘြား ေဒၚမယ္ခဲ၏ မယ္ေတာ္ႀကီးဈာပနတြင္လည္း ဦးမင္းေမာင္၏ တပည့္မ်ားႏွင့္ ဦးမင္းေရာင္၏ တပည့္မ်ား လက္ေဝွ႕ထိုးသတ္ရာ ဦးမင္းေမာင္၏ တပည့္မ်ားကနိုင္သျဖင့္ ပဝါတစ္ပိုင္း ဆုခ်ေသာအခါ ဦးမင္းေရာင္က မခံမရပ္နိုင္သျဖင့္ ၎၏လူကို ပုဆိုးတစ္ထည္ ဆုခ်သည္ဟူ၏။ ဦးမင္းေရာင္၏ တပည့္မ်ားမွာ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း လုပ္တတ္ေသာ သူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုရွိသည္။ ဦးမင္းေရာင္၏တပည့္ ေမာင္တုတ္ဆိုလွ်င္ ကဇာတ္ပြဲမ်ားတြင္ လူျပက္လက္စြဲမ်ားက ျပက္လုံးထုတ္လွ်င္ အျခားသူမ်ားအားလုံး ရယ္ေမာၿပီးမွ တစ္ေယာက္တည္း က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကာရွည္႐ြဲ႕၍ ရယ္ေမာတတ္ရာ ဆရာဦးမင္းေရာင္က သေဘာက်လွသျဖင့္ ဤသို႔လုပ္သည့္အခါတိုင္း ဆုအၿမဲေပးသည္ ဟူ၏။ ယင္းသို႔ မိမိမွန္သည္ ထင္ရာကို တဇြတ္ထိုးလုပ္ရဲေသာ သတၱိေၾကာင့္လည္း အဂၤလိပ္မ်ားကို ခုခံစဥ္ ညီျဖစ္သူ ဦးမင္းေမာင္က လက္နက္ခ်ရန္ စာအတန္တန္ေရးေသာ္လည္း ဗိုလ္မင္းေရာင္သည္ အသက္ေသသည္အထိ တိုက္ပြဲဝင္ သြားခဲ့ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စုံနံ႕သာၿမိဳင္ ဦးေက်ာ့က ဗိုလ္မင္းေရာင္၏ ဘုန္းလက္႐ုံးကို ဖြဲ႕ဆိုရာ၌ “ေအာင္အတိတ္ကယ္ နိမိတ္၊ေအာင္အဟိတ္ကယ္ေၾကညာ၊ ေ႐ႊလင္ၿမိဳ႕ေအာင္ခ်ာ၊ ရဲရံကြန႔္ ၿမိဳ႕ႀကီးပိုင္၊ ပိုင္ပိုင္စိုးရ၊ မတ္ေပေလး။ ေအာင္ပြဲေလ့ ျပည္သိေနာ္ကြဲ႕၊ တိုင္းႀကီးရန္ႏွိမ္၊ ေ႐ႊလင္ၿမိဳ႕ႀကီး၊ အံ့ခ်ီးလို႔ ျဖန႔္ထီးေတဇာ၊ ရန္သူေပါင္းငယ္တို႔၊ ၫြတ္ေပ်ာင္းခိုလာ၊ ေအာင္သတင္းႏွင့္၊ ေအာင္ခင္းေလ ေျမမ်က္ႏွာ။ ေသနဂၤႏွင့္သကဋဗ်ဴဟာ၊ အိုဩ ရွစ္ရည္က်င္းတယ္ေလး” ဟူ၍ခ်ီးက်ဴးဖြဲ႕ဆိုထားသည္။

ထို႔ေနာက္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၁၂၄၇) ခုႏွစ္၊ ခရစ္ (၁၈၈၆) တြင္ မႏၲေလး ေနျပည္ေတာ္မွ ေနလႏွစ္ဆူ ပါေတာ္မူေသာအခါ အဂၤလိပ္မ်ား အထက္ျမန္မာျပည္ကို သိမ္းပိုက္စဥ္ ဗိုလ္မင္းေရာင္သည္ သူ႕ကြၽန္အျဖစ္ ႏြံနစ္မခံ၊ ကုလားျဖဴတို႔အား မၾကည့္လိုေသာ ဇာတိမာန္ျဖင့္ လူသူ ၃၀၀၀-ခန႔္ စုၿပီးလွ်င္ နယ္ခ်ဲ့တို႔ကို ေတာ္လွန္ခဲ့ေလသည္။ ၿမိဳ႕လုလင္ အေရွ႕ (၈) မိုင္ခန႔္အကြာတြင္ရွိေသာ ဒူေတာင္ (ျမင္းမဏိေတာင္)ထိပ္တြင္ ခိုင္ခံ့ေသာ သစ္ခံတပ္ႀကီးေဆာက္ လုပ္၍ တပ္စြဲၿပီးလွ်င္ အဂၤလိပ္တို႔ကို ၂ ႏွစ္တိုင္ ခုခံတိုက္ခဲ့သည္။ နယ္ခ်ဲ့တပ္မ်ားက ထိုဒူေတာင္တြင္ တပ္စြဲေနေသာ ဗိုလ္မင္းေရာင္၏တပ္ကို လားတင္ အေျမာက္မ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္သည္။ ေပကန္ႀကီး႐ြာအနီးတြင္ ကုလားျဖဴစစ္တပ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ၌ ဗိုလ္မင္းေရာင္က အနိုင္ရရွိသည္။ ထို႔ေနာက္ ၿမိဳ႕လုလင္အနီးတြင္ ညီတစ္ဝမ္းကြဲ ေတာ္စပ္သူ ဗိုလ္မုံးႏွင့္အတူ တြဲဘက္၍ နယ္ခ်ဲ့တို႔ကို ေခ်မႈန္းရာ ရန္သူဘက္မွ ခုနစ္ေယာက္ ဖမ္းဆီးမိ၍ ယခု စြန္တံတားႀကီးအနီး ေျမာက္ဘက္ သရက္ပင္တြင္ ကားစင္တင္ ကြပ္မ်က္ခဲ့သည္။

သကၠရာဇ္ ၁၂၄၉-ခုႏွစ္ ဝါဆိုလေလာက္တြင္ ဗိုလ္မင္းေရာင္တပ္မ်ားကို မေကြးစစ္တပ္၊ ေတာင္တြင္းစစ္တပ္၊ ရမည္းသင္းစစ္တပ္၊ မိတၳိလာစစ္တပ္၊ ေပါင္း ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္ ေလးတပ္ျဖင့္ ညွပ္တိုက္ရာ လူစုကြဲ၍ အင္အားနည္းသြားသည္။ ဤအခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ေတာင္တြင္း ေတာင္လက္ၿမိဳ႕အုပ္ ဦးေ႐ႊအိက အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ဝင္ကာ အမႈထမ္းရန္ ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္ေသာ္လည္း ဗိုလ္မင္းေရာင္က “ကုလားကိုျဖင့္ ဘုရားမထူးၿပီ၊ မတတ္နိုင္ပါက ရွမ္းျပည္႐ြာသို႔ တက္သြားမည္”ဟု စာျပန္ၾကားလိုက္သည္။

ၿဗိတိသွ်အစိုးရသည္ ဗိုလ္မင္းေရာင္ကို မဖမ္းနိုင္သေ႐ြ႕ ေတာင္တြင္းေျမာက္လက္ နယ္မ်ားကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ မအုပ္စိုးနိုင္ေၾကာင္း သိသျဖင့္ ဗိုလ္မင္းေရာင္ကို အေသျဖစ္ေစ၊ အရွင္ျဖစ္ေစ၊ ဖမ္းဆီးေပးနိုင္သူအား ဆုေငြ၁၀၀ဝိ/ က်ပ္ ေပးမည္ဟု ေၾကျငာခဲ့ေသး၏ သို႔ျဖင့္ ဗိုလ္မင္းေရာင္သည္ ၁၂၄၉ ခု၊ ဝါေခါင္လဆန္း ၂ ရက္ေန႕တြင္ ဗိုလ္ကန္သား၊ ဗိုလ္ဆင့္၊ ဗိုလ္တ႐ုပ္၊ ဗိုလ္ေ႐ႊလွ၊ ၾကယ္တံခြန္ဗိုလ္တို႔ႏွင့္အတူ ရွမ္းျပည္သို႔တက္ရန္ စီစဥ္ေတာ့သည္။ မိမိ ရွမ္းျပည္သို႔ မထြက္ခြာမီ မေကြးၿမိဳ႕အုပ္ ဦးစံရီထံ ခိုကိုးရန္အတြက္ အပ္ႏွံထားေသာ မိမိ၏ ငယ္မယား မထားအား ႏႈတ္ဆက္ရန္ ေသနတ္လက္နက္ အျပည့္အစုံရွိေသာ ဗိုလ္ ၂၀ ႏွင့္အတူ ဖိုေလးလုံး႐ြာသို႔ ထြက္ခဲ့သည္။

ထိုအတြင္း အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ ဂန္းေဒါသည္ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ရွိ သိမ္ေတာ္ေက်ာင္းတြင္ စစ္စခန္းခ်ကာ ဗိုလ္မင္း ေရာင္ကို ဖမ္းဆီးရန္ စုံစမ္းေထာက္လွမ္းလ်က္ရွိသည္။ ထိုစဥ္ ျမန္မာသစၥာေဖာက္ အခ်ိဳ႕က ဗိုလ္မင္းေရာင္သည္တပ္ပ်က္၍ ၿမိဳ႕လုလင္မွ ၿမိဳ႕သစ္ တယ္ပင္စခန္း႐ြာမ်ားကိုျဖတ္၍ မေကြးနယ္သို႔ ထြက္သြားေၾကာင္း လာေရာက္သတင္းေပးသျဖင့္ အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္သည္ ထိုေနရာသို႔ ခ်ီတက္သြားသည္။ ဗိုလ္မင္းေရာင္ကို ေလးတိုင္စင္႐ြာအနီး နားေနသည္ကို ေတြ႕ရွိၿပီး တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားေလသည္။ ထို ေလးတိုင္စင္႐ြာ တိုက္ပြဲတြင္ ေ႐ႊလေရာင္မွာ ေပါင္က်ည္ဆန္သင့္ေသာ ဒဏ္ရာႏွင့္ အဂၤလိပ္တို႔ ေတြ႕ရွိဖမ္းမိသြားရာ ဗိုလ္မင္းေရာင္ အား အဂၤလိပ္၏ သစၥာခံရန္ႏွင့္ သစၥာခံက အသက္ခ်မ္းသာေပးမည္ဟု ၿဗိတိသွ်တို႔က ျဖားေယာင္းခဲ့ေသး၏။

ဘဝနိဂုံး

သို႔ေသာ္ ဗိုလ္မင္းေရာင္က သစၥာမခံသည့္ျပင္ ျပန္လည္တုံ႕ျပန္ ေျပာဆိုသည္။ ““ငါဟာ တိုင္းျပည္နဲ႕လူမ်ိဳးအေပၚ ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ဘူး၊ မင္းတို႔ေပးတဲ့ရာထူးကို ငါ မလိုခ်င္ဘူး၊ မင္းတို႔ ငါ့ကိုသတ္လိုက ခုခ်က္ခ်င္းပင္ သတ္ပါ””ဟု ေျပာဆိုရာ အဂၤလိပ္တို႔က ဗိုလ္မင္းေရာင္ကို ေခါင္းျဖတ္ သတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ဗိုလ္မင္းေရာင္ အနိစၥေရာက္ေသာအခ်ိန္မွာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၄၉-ခုႏွစ္၊ ဝါေခါင္လဆန္း ၂ ရက္၊ (ခရစ္ ၁၈၈၇ ခု၊ ဇူလိုင္လ ၂၁ ရက္) ဗုဒၶဟူးေန႕ ညေန ၄ ခ်က္တီးအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္မင္းေရာင္တြင္ ဇနီး ခုနစ္ ေယာက္ရွိရာ ပထမဇနီး မထားမွာ ေဒၚေလးေျပာင္၏ သမီးျဖစ္၍ ေမာင္ႏွမတစ္ဝမ္းကြဲ ေတာ္သည္။ တတိယဇနီး ေဒၚကုံတန္ႏွင့္ ဖြားျမင္ေသာသား ဦးစံေဖမွာ ၁၉၄၅-ခု မတိုင္မီက ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။ ဦးစံေဖ၏ သား ဦးသိန္းေမာင္မွာလည္း ၿမိဳ႕လုလင္တြင္ ေနထိုင္ကာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ ဦးမင္းေရာင္၏ ဦးေခါင္းျပတ္ကို နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ သိမ္ေတာ္ေက်ာင္းတိုက္၏ ေတာင္ဘက္ ကန္ေဘာင္ရိုးရွိ ထေနာင္းပင္တြင္ ဆြဲထားကာ လူအမ်ားအား လာေရာက္ ၾကည့္ေစသည္။ ဦးမင္းေရာင္ က်ဆဳံးပုံကို ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိုင္းက သခင္ဋီကာ စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၁၃ တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေလးခ်ိဳးႀကီးကို ေရးဖြဲ႕သီကုံးခဲ့ ေလသည္။

ဦးမင္းေရာင္ ဘြဲ႕ေလးခ်ိဳးကဗ်ာ

“ျမတ္ေလာကီ သဘာဝတြင္ျဖင့္ ဓာတ္ေကာလီခါမရတာမို႔၊ ျမန္မာမ်ာ့ ဘုန္းသမ္ၻာ၊ အိုဩ ရႈံးမွာေပါ့ ကံတစ္မ်ိဳး၊ မန္းပ်က္မွာ၊ စန္းလဂ္မသာမယာလို႔၊ ဗမာ ဗမာခ်င္းေတာင္မွ အတင္းရန္မူလို႔၊ ရန္သူ ရန္သူဟူ၍ မမွတ္တဲ့ျပင္၊ ကိုယ့္တပ္ကိုယ္ ျပန္နင္းရၾကတဲ့၊ ဖ်င္းလွတဲ့ ကျမင္းမအေကာင္၊ ဗိုလ္တခ်ိဳ႕ရယ္က၊ ကိုယ္ဖို႔ အလြတ္႐ုန္းေရာ့မလို႔၊ေတာင္ ကုန္း သာသာယာယာ “ျမင္းမဏီ” စခန္းဆီက၊ တေရွာင္ေရွာင္ပုန္းကာ၊ အတြင္း သိတဲ့၊ မင္းအမိဖမ္းခ်င္ၾကတဲ့ျပင္၊ ပရမ္းပတာ၊ ေတာ္ရာေတာ္ရာ ေျပးၾကေတာ့၊ အေရးရွင္ မႀကံသာႏွင့္၊ ကံၾကမ္ၼာ ေရွးဝဋ္ေႂကြးေပထင့္၊ “ေလးတိုင္စင္” ႐ြာအတြင္းတြင္ျဖင့္ အဂၤလိပ္ေတြကို အတင္းႀကိတ္မေဟ့လို႔ စမ္းခဲ့တဲ့ (ေဩာ္) တေဖာင္ေဖာင္ သတင္းေတြနဲ႕၊ ေျပာင္ ေျပာင္လင္းခဲ့တဲ့၊ ေတာင္တြင္းက သခင္ကို ေအာင္ၾတင္းမရခင္ ဖမ္းတဲ့ျပင္၊ အၾကမ္းပတမ္း မလုပ္ေကာင္းေသာ္လဲ၊ ဥေကၡာင္း ျဖတ္ကာ အေသသတ္ၾကသတဲ့၊ မေက်နပ္ရွာသူ ေခ်ာင္တပဲ့ ဘုန္းတို႔ရဲ႕ ေျပရဌ္မွာ တေဘာင္နဲ႕ လြမ္းရပါေတာ့၊ (အမယ္မင္း) ေတာင္မန္းၿမိဳ႕ ေနလႏွစ္ေဆာင္ အညွိုးတြင္ျဖင့္။ ေျပျမန္မာေတာင္ မစိုးရရွာတဲ့၊ (ေဩာ္) အေခါင္မျမန္း၊ အေမွာင္သန္းသမို႔ ေအာင္ပန္းညွိုးခဲ့ရသတဲ့ “ေအာင္ဆန္း”တို႔ “ေ႐ႊလေရာင္”အဖိုး။

ကိုးကား

↑ သန္းဝင္းလွိုင္၏ ႐ုပ္တုမွေျပာေသာ ျမန္မာ့သမိုင္းဝင္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ား